Werkelijk van binnen

Mensen kijken

Ik vond het altijd heer­lijk om samen met mijn moeder op een terrasje te zitten en “mensen kijken”. Gewoon een koffie, wat fris, of, als het lekker koud was, warme choco­melk met slagroom, en naar de mensen om ons heen kijken.

En nog doe ik het graag. Het terrasje is niet altijd moge­lijk, als zuster heb ik andere ver­plich­tingen. Maar mensen kijken doe ik nog steeds graag. Ik kijk graag naar hoe de interacties zijn en wat typisch voor diegene is. Ik kan daar wer­ke­lijk van genieten. Zelfs als twee mensen staan te kissebissen op hun eigen manier. 

Ieder mens is uniek, en dat zie je in hun gedrag. Het is zo mooi om te zien hoe ieder op een situatie op zijn eigen manier reageert. Ieder heeft z’n eigen trekjes, z’n po­si­tie­ve en negatieve kanten. En dat maakt ieder mens juist zo heer­lijk mooi.

En als ik dan zo naar de mensen om me heen aan het kijken ben, dan probeer ik ook vaak achter de persoon te kijken. Waarom is iemand geïrri­teerd? Waarom moet de een lachen om de situatie en wordt de ander kwaad? Wat beweegt iemand? Ik ben er zeker geen expert in, maar ik vind het wer­ke­lijk inte­res­sant om te ontdekken hoe ie­der­een in elkaar zit. Om de handlei­ding te ontrafelen. 

Want weet je, als je ieder persoon echt mag leren kennen, dan is diegene zó bij­zon­der mooi! Hoe vervelend diegene ook mag zijn. In het boek ‘de Hobbit’ (ja, ik ben een Tolkien fan) gaan een groep dwergen op zoek naar de “arkensteen”. Een edelsteen zó mooi en zó uniek, dat hij kost­baarder is dan al het goud en andere edel­ste­nen die de dwergen ooit kunnen delven. Het is “het hart van de berg”. Ik ben nogal een beeld­denker, dat dat is precies hoe ik me het inner­lijk van een persoon voorstel. Als de arkensteen. In de film prach­tig uitge­beeld. Vol diepte, vol glans en toch ook een beetje mysterie. Je zou er uren naar kunnen blijven kijken.

De Arkensteen

De dwergen (en hobbit) uit het boek gaan op zoek naar deze zeer kost­ba­re schat. Ze wagen hun leven ervoor en nemen het zelf op tegen een levens­ge­vaar­lijke draak. Dat is wat God ook voor ons wil doen. Hij heeft alles voor ons over. Hij heeft zelfs Zijn eigen Zoonn gegeven om te sterven in onze plaats. Hij heeft alles over voor onze arkensteen, ons hart van de berg, onze ziel.

Velen die dit lezen zullen dit wel weten. Hoeveel God om ons geeft en om de ander. Maar wat te doen met die ene zeer irritante persoon? Diegene die me altijd zo op m’n zenuwen werkt en ik wel achter het behang kan plakken. Kijken we ook naar zijn of haar ziel? Ik hoef niet gelijk met elke persoon goed op te kunnen schieten, maar wel van iemand gaan hou­den. 

Klinkt gek?

Houden van ie­der­een

Ik denk van niet. Er zijn genoeg per­soon­lijk­he­den met wie ik het niet zo goed kan vin­den. Iemand heeft bij­voor­beeld een andere visie op bepaalde zaken dan ik. De een wordt snel boos, de ander is áltijd vrolijk. Vrese­lijk irritant. Sommige personen kunnen je ont­zet­tend op de zenuwen werken, terwijl je weet dat er niets bij­zon­ders aan de hand is. Ik kan al enorm geïrri­teerd raken van hoe iemand met z’n vingers beweegt. En toch hou ik van die diegene. Want nogmaals, als je iemand écht van binnen mag leren kennen, dan is diegene zo ont­zet­tend mooi. Hoe vre­se­lijk erg ik me ook erger.

We hoeven niet met ie­der­een even goed op kunnen schieten, maar we kunnen wel in vrede met elkaar leven en van elkaar hou­den. Elkaar res­pec­teren en in elkaars waarde laten. Je weet nooit wat er speelt in iemand. Ik had laatst weer zo’n ontdek­king. Een van onze zusters was wat kortaf en geïrri­teerd. Mijn eerste reactie is dan om boos terug te doen. Maar later kwam ik er achter dat ze grote zorgen heeft om haar familie. Zodra ik dat wist vielen er gelijk allemaal puzzel­stukjes op hun plaats en begreep ik haar gedrag. Ik vond het vre­se­lijk voor haar dat ze zich zo zorgen maakte en heb besloten voor haar en haar familie te bid­den.

Verder kijken

Ik keek niet verder dan haar gedrag. Ik keek alleen naar de norse en geïrri­teerde buitenlaag, terwijl er achter die laag een bezorgde en gekwetste persoon lag. Ik was mijn “mensen kijken” vergeten. Vergeten om achter de persoon te kijken. En wie weet komen we wel nooit achter de reden waarom iemand handelt zoals diegene doet. Toch mogen we naar elkaar kijken zoals God naar ons kijkt. Met een enorme liefde. 

Jezus gaf zijn eigen leven voor ons. Voor jou, voor mij, en voor die irritante persoon. God gaf Zijn eigen Zoon. Hou dat voor ogen. Zijn liefde. Zijn barm­har­tig­heid. Zijn begrip. Zijn kennis. Laat God door je heen werken, en toon de ander een klein beetje van Zijn liefde. Alleen op die manier al, kunnen we God’s liefde laten zien en het evan­ge­lie brengen bij anderen. Dat kleine beetje dat wij kunnen doen, kan voor een ander een enorm geschenk zijn.