Inspiratie

Hier­on­der zijn een paar bij­zon­dere bronnen verzameld die tot stof tot nadenken geven en kunnen in­spi­re­ren bij de be­zin­ning op onze eigen roe­ping.

Een video over ons leven

Een video over ons leven, gemaakt door scholieren Jakob en Abel. Gewapend met camera en micro­foon kwamen Jakob en Abel op de inkle­ding van zuster Johanna Maria en zuster Maria Goretti filmen en later zijn ze nog een keer op bezoek geweest om wat dieper door te praten over wat het nu betekent om te gaan trouwen met de Heer. De Fran­cis­ca­nen in Am­ster­dam en de Bene­dic­tijnen in Egmond hebben ze ook geinter­viewd.

Bood­schap van paus Fran­cis­cus voor Roepingen­zon­dag 2015

26 april 2015 - Vierde zon­dag in de Paatijd

Thema: Exodus, fun­da­men­tele erva­ring van de roe­ping

Beste broeders en zusters,

1. De vierde zon­dag van Pasen geeft ons het beeld van de Goede Herder die Zijn schapen kent, hen roept, voedt en leidt. Sinds meer dan vijf­tig jaren viert de uuni­ver­se­le Kerk op deze zon­dag de wereld­ge­beds­dag voor roe­pingen. Zo herinnert de Kerk ons aan de opdracht tot gebed. Jezus zei tot zijn leer­lin­gen: “Vraag de eige­naar van de oogst om arbeiders in te zetten voor zijn oogst” (Lc. 10.2). Jezus spreekt over dit gebod in de context van de zen­ding van de leer­lin­gen: naast de twaalf apos­te­len heeft Hij tweeën­ze­ven­tig andere leer­lin­gen ge­roe­pen en zendt hen twee aan twee uit (cf. Lc. 10. 1-6).

   

   Inder­daad, als de Kerk “van nature missio­nair is” (Ad Gentes, 2), kan een chris­te­lijke roe­ping slechts ontstaan binnen een erva­ring van zen­ding. De stem van Christus, de Goede Herder, horen en volgen, door Hem aange­trok­ken en geleid, zijn leven aan Hem wij­dend, is toelaten dat de Heilige Geest ons met deze missio­naire dyna­miek ver­trouwd maakt, door in ons het verlangen en de blije moed op te wekken ons leven te offeren en te wij­den aan de zaak van het Rijk Gods.
2. Het offer van zijn leven in deze missio­naire hou­ding, is alleen moge­lijk als wij uit ons­zelf kunnen tre­den. Op deze 52^ste Wereld­ge­beds­dag voor Roepingen, zou ik dus willen nadenken over deze bij­zon­dere ‘exodus’ die de roe­ping is, of beter, over ons ant­woord op de roe­ping die God ons geeft. Wanneer wij het woord “exodus” horen, gaat onze gedachte on­mid­del­lijk naar het begin van de wonder­ba­re liefdesge­schie­de­nis tussen God en het volk van Zijn kin­de­ren, een ge­schie­de­nis die langs de dra­ma­tische dagen van de slavernij in Egypte gaat, de roe­ping van Mozes en de be­vrij­ding en de weg naar het Beloofde Land. Het boek Exodus - het tweede boek van de Bijbel - dat deze geschie­den is verhaalt, is een parabel van heel de heilsge­schie­de­nis en ook van de fun­da­men­tele dyna­miek van het chris­te­lijk geloof. Inder­daad, de overgang van de slavernij van de oude mens naar het nieuwe leven in Christus is het verlos­sings­werk dat door het geloof tot ons komt (E f. 4, 22-24). Deze overgang is een ware en bij­zon­dere ‘exodus’, de weg van de chris­te­lijke ziel en van heel de Kerk, de beslissende ori­ën­ta­tie van het leven op de Vader.

Lees verder (PDF)

Jaar van het reli­gi­euze leven - bij­een­komst in Heiloo

Het jaar van het reli­gi­euze leven wordt ook in Neder­land gevierd. Afgelopen week zijn we op een bij­een­komst geweest voor vrouwe­lijke reli­gi­euzen van het bisdom Haar­lem-Am­ster­dam in Heiloo.

Er waren zo’n twin­tig deel­ne­mers. Op­val­lend was de aanwe­zig­heid van jonge zusters in habijt. Zo waren er drie Blauwe Zusters, drie Bene­dic­ti­nessen - een ge­meen­schap die vanuit Italië in een klooster in Aalsmeer is komen wonen - drie zusters van Maria Mor­gen­ster, een con­tem­pla­tieve zuster­ge­meen­schap in Dordrecht, en wij, de zusters Karme­lie­tes­sen van het God­de­lijk Hart van Jezus in Vo­ge­len­zang met drie pos­tu­lan­ten, één geprofeste zuster, en één van onze oude zusters. Verder waren er nog Au­gus­ti­nessen en een Juliaantje aanwe­zig. De bij­een­komst had een serieus gedeelte met mooie lezingen over het religeuze leven en een gezellig gedeelte met ont­moe­ting en een hapje. Ik denk dat het voor ie­der­een erg bemoe­digend was.

Ik wilde wat ver­tellen over de lezing, die voor mij erg inte­res­sant was, een lezing over de bete­ke­nis van de vrouwe­lijke reli­gi­eus, gegeven door zr. Iuxta Crucem. Ik ben in mijn vor­mings­pe­rio­de en daarin is het be­lang­rijk na te denken over wat God wil met mijn leven als reli­gi­euze, wat kan ik daarin betekenen voor de Kerk en de maat­schap­pij. En heeft mijn vrouw-zijn daarin een rol te spelen? Nou, ja dus.

We be­gon­nen met het kijken naar de tekst uit Spreuken over ‘de sterke vrouw’:

• een vrouw die sterk staat in haar inner­lijk leven is iemand, waar je op aan kan, die betrouw­baar is en oprecht in wat ze doet en zegt. Je kunt bij haar aankloppen en zij zal er niet voor wegrennen.
• een sterke vrouw is vlij­tig, ze is actief, doet veel, ze is niet lui in het gees­te­lijk leven. En wat ze doet, doet ze met plezier. Het gaat er niet om veel te doen, maar erom de arbeid niet te schuwen en geen tijd te verliezen. Zij merkt dat haar onderne­mingen slagen.
• ’s Nachts gaat haar lamp niet uit. Zij blijft waak­zaam, met het oog naar Christus, naar het eeuwige leven hierna. Zo verliezen wij ons niet in deze wereld, we mogen een teken zijn van een ander soort leven.
• Ze is barm­har­tig. En dat betekent, dat ze zowel medelij­den heeft met degene in nood, als dat ze actief helpt. Als reli­gi­euze kan je dat helemaal, je bent vrij om er offers voor te brengen.
• Een sterke vrouw zorgt voor de goede faam van haar man: Christus en de Kerk. Zij zal met liefde spreken over Jezus en over de Kerk die Hij heeft ingesteld, om via deze in­stel­ling alle mensen te red­den.
• Zij spreekt met wijs­heid. Je kunt alleen spreken met wijs­heid, als je zelf wijs bent. Dus is het be­lang­rijk om je als reli­gi­euze altijd te blijven vormen om zo de vragen, waar­mee mensen komen goed te kunnen be­ant­woor­den, en onze eigen principes helder te hebben.
• Zij spreekt en handelt met liefde. Alles wat in Paulus’ rede in 1. Kor. over de liefde staat ge­schre­ven, doet zij, en zullen wij altijd moeten nastreven. (gedul­dig en vol goed­heid, kent geen afgunst, ijdel ver­toon of zelf­ge­noeg­zaam­heid, niet grof of zelf­zuch­tig, laat zich niet boos maken en rekent het kwaad niet aan, verheugt zich niet over onrecht en vindt vreugde in de waar­heid. Alles verdraagt zij, alles gelooft zij, alles hoopt zij, in alles volhardt zij).

Dan keken we naar het do­cu­ment over de waar­dig­heid van de vrouw van paus Johannes Paulus II. Daarin von­den we nog het volgende:

• Het is heel be­lang­rijk te beseffen, dat man en vrouw geheel gelijk­waar­dig zijn in Gods ogen, en dat wij ook naar die waar­dig­heid mogen leven. Jezus was in zijn tijd een echte emancipator naar vrouwen toe, en ging op geheel nieuwe wijze met hen om, als gelijk­waar­digen. Wel mogen we aan onze eigen Neder­landse samen­le­ving ook laten zien, dat man en vrouw niet het­zelfde zijn. Dus wel gelijk­waar­dig, maar niet gelijk. De ziel is de vorm van het lichaam. We verschillen inner­lijk, en dat is te zien aan de vorm van ons lichaam, die vrouwe­lijk is.
• We zien bij vrouwen een inner­lijk verlangen om zich geheel te geven. Zoals de weduwe met haar twee penninkjes alles gaf, zo wil iedere vrouw alles geven. Ook in onze roe­ping als vrouwe­lijke reli­gi­euze mogen we dat doen.
• Vrouwen zijn in het evan­ge­lie, degenen, die meer dan mannen trouw waren, toen Jezus zijn kruis­weg moest gaan. In het lij­den en medelij­den zijn vrouwen sterker.
• Vrouwen hebben net als Maria de roe­ping zowel moeder als maagd te zijn. In iedere vrouw is er de roe­ping tot moeder­schap, de wil het leven door te geven. Door onze zelfgave als reli­gi­euze mogen wij het leven in Christus aan anderen brengen en zo moeder zijn.
• Er zijn vele voor­beel­den van heilige vrouwen, die zich geheel hebben geofferd voor de beke­ring en de heili­ging van de ander of het volk, waartoe zij behoor­den. Ook wij mogen on­ver­moei­baar zijn in ons gebed om voor de ander ten beste te spreken. Ons ja-woord kan zo een bron wor­den voor de beke­ring van anderen.
• Een vrouw heeft van nature aan­dacht voor het concrete en de details, dat is ook zo in het gees­te­lij­ke leven. Daarom zie je veel vrouwe­lijke ge­meen­schappen concrete hulp geven aan mensen.
• Na­tuur­lijk hebben vrouwen ook zwaktes, o.a. hun hang naar ijdel­heid en ook hun nieuws­gie­rig­heid of het rod­de­len over anderen. Het is be­lang­rijk, deze zwaktes te boven te komen en hier tegen te strij­den.
• Vrouwen kunnen goed iets langdurig uit­hou­den. Op die kracht mogen wij ver­trouwen, al zijn er ver­keerde dingen bij mensen of in de maat­schap­pij, die een lange tijd vergen om te dragen en er voor te bid­den, dat wij die sterkte en kracht hebben als bruid van Christus door Zijn genade. Hierin ligt de grote energie van de vrouw.

Zo heb ik die dag dus veel aan­kno­pings­pun­ten gekregen om over mijn toe­koms­tig zuster-zijn na te denken, en er ook God voor te danken, dat Hij mij daartoe roept en mij er ook de ingeboren moge­lijk­he­den voor heeft gegeven.

Marieke