Onze congregatie is erkend als ANBI waardoor giften aftrekbaar zijn van de belasting.
Menu Roeping
Inspiratie
Hieronder zijn een paar bijzondere bronnen verzameld die tot stof tot nadenken geven en kunnen inspireren bij de bezinning op onze eigen roeping.
Een video over ons leven
Een video over ons leven, gemaakt door scholieren Jakob en Abel. Gewapend met camera en microfoon kwamen Jakob en Abel op de inkleding van zuster Johanna Maria en zuster Maria Goretti filmen en later zijn ze nog een keer op bezoek geweest om wat dieper door te praten over wat het nu betekent om te gaan trouwen met de Heer. De Franciscanen in Amsterdam en de Benedictijnen in Egmond hebben ze ook geinterviewd.
Boodschap van paus Franciscus voor Roepingenzondag 2015
26 april 2015 - Vierde zondag in de Paatijd
Thema: Exodus, fundamentele ervaring van de roeping
Beste broeders en zusters,
De vierde zondag van Pasen geeft ons het beeld van de Goede Herder die Zijn schapen kent, hen roept, voedt en leidt. Sinds meer dan vijftig jaren viert de uuniversele Kerk op deze zondag de wereldgebedsdag voor roepingen. Zo herinnert de Kerk ons aan de opdracht tot gebed. Jezus zei tot zijn leerlingen: “Vraag de eigenaar van de oogst om arbeiders in te zetten voor zijn oogst” (Lc. 10.2). Jezus spreekt over dit gebod in de context van de zending van de leerlingen: naast de twaalf apostelen heeft Hij tweeënzeventig andere leerlingen geroepen en zendt hen twee aan twee uit (cf. Lc. 10. 1-6).
Inderdaad, als de Kerk “van nature missionair is” (Ad Gentes, 2), kan een christelijke roeping slechts ontstaan binnen een ervaring van zending. De stem van Christus, de Goede Herder, horen en volgen, door Hem aangetrokken en geleid, zijn leven aan Hem wijdend, is toelaten dat de Heilige Geest ons met deze missionaire dynamiek vertrouwd maakt, door in ons het verlangen en de blije moed op te wekken ons leven te offeren en te wijden aan de zaak van het Rijk Gods.
Het offer van zijn leven in deze missionaire houding, is alleen mogelijk als wij uit onszelf kunnen treden. Op deze 52ste Wereldgebedsdag voor Roepingen, zou ik dus willen nadenken over deze bijzondere ‘exodus’ die de roeping is, of beter, over ons antwoord op de roeping die God ons geeft. Wanneer wij het woord “exodus” horen, gaat onze gedachte onmiddellijk naar het begin van de wonderbare liefdesgeschiedenis tussen God en het volk van Zijn kinderen, een geschiedenis die langs de dramatische dagen van de slavernij in Egypte gaat, de roeping van Mozes en de bevrijding en de weg naar het Beloofde Land. Het boek Exodus - het tweede boek van de Bijbel - dat deze geschieden is verhaalt, is een parabel van heel de heilsgeschiedenis en ook van de fundamentele dynamiek van het christelijk geloof. Inderdaad, de overgang van de slavernij van de oude mens naar het nieuwe leven in Christus is het verlossingswerk dat door het geloof tot ons komt (E f. 4, 22-24). Deze overgang is een ware en bijzondere ‘exodus’, de weg van de christelijke ziel en van heel de Kerk, de beslissende oriëntatie van het leven op de Vader.
Jaar van het religieuze leven - bijeenkomst in Heiloo
Het jaar van het religieuze leven wordt ook in Nederland gevierd. Afgelopen week zijn we op een bijeenkomst geweest voor vrouwelijke religieuzen van het bisdom Haarlem-Amsterdam in Heiloo.
Er waren zo’n twintig deelnemers. Opvallend was de aanwezigheid van jonge zusters in habijt. Zo waren er drie Blauwe Zusters, drie Benedictinessen - een gemeenschap die vanuit Italië in een klooster in Aalsmeer is komen wonen - drie zusters van Maria Morgenster, een contemplatieve zustergemeenschap in Dordrecht, en wij, de zusters Karmelietessen van het Goddelijk Hart van Jezus in Vogelenzang met drie postulanten, één geprofeste zuster, en één van onze oude zusters. Verder waren er nog Augustinessen en een Juliaantje aanwezig. De bijeenkomst had een serieus gedeelte met mooie lezingen over het religeuze leven en een gezellig gedeelte met ontmoeting en een hapje. Ik denk dat het voor iedereen erg bemoedigend was.
Ik wilde wat vertellen over de lezing, die voor mij erg interessant was, een lezing over de betekenis van de vrouwelijke religieus, gegeven door zr. Iuxta Crucem. Ik ben in mijn vormingsperiode en daarin is het belangrijk na te denken over wat God wil met mijn leven als religieuze, wat kan ik daarin betekenen voor de Kerk en de maatschappij. En heeft mijn vrouw-zijn daarin een rol te spelen? Nou, ja dus.
We begonnen met het kijken naar de tekst uit Spreuken over ‘de sterke vrouw’:
een vrouw die sterk staat in haar innerlijk leven is iemand, waar je op aan kan, die betrouwbaar is en oprecht in wat ze doet en zegt. Je kunt bij haar aankloppen en zij zal er niet voor wegrennen.
een sterke vrouw is vlijtig, ze is actief, doet veel, ze is niet lui in het geestelijk leven. En wat ze doet, doet ze met plezier. Het gaat er niet om veel te doen, maar erom de arbeid niet te schuwen en geen tijd te verliezen. Zij merkt dat haar ondernemingen slagen.
’s Nachts gaat haar lamp niet uit. Zij blijft waakzaam, met het oog naar Christus, naar het eeuwige leven hierna. Zo verliezen wij ons niet in deze wereld, we mogen een teken zijn van een ander soort leven.
Ze is barmhartig. En dat betekent, dat ze zowel medelijden heeft met degene in nood, als dat ze actief helpt. Als religieuze kan je dat helemaal, je bent vrij om er offers voor te brengen.
Een sterke vrouw zorgt voor de goede faam van haar man: Christus en de Kerk. Zij zal met liefde spreken over Jezus en over de Kerk die Hij heeft ingesteld, om via deze instelling alle mensen te redden.
Zij spreekt met wijsheid. Je kunt alleen spreken met wijsheid, als je zelf wijs bent. Dus is het belangrijk om je als religieuze altijd te blijven vormen om zo de vragen, waarmee mensen komen goed te kunnen beantwoorden, en onze eigen principes helder te hebben.
Zij spreekt en handelt met liefde. Alles wat in Paulus’ rede in 1. Kor. over de liefde staat geschreven, doet zij, en zullen wij altijd moeten nastreven. (geduldig en vol goedheid, kent geen afgunst, ijdel vertoon of zelfgenoegzaamheid, niet grof of zelfzuchtig, laat zich niet boos maken en rekent het kwaad niet aan, verheugt zich niet over onrecht en vindt vreugde in de waarheid. Alles verdraagt zij, alles gelooft zij, alles hoopt zij, in alles volhardt zij).
Dan keken we naar het document over de waardigheid van de vrouw van paus Johannes Paulus II. Daarin vonden we nog het volgende:
Het is heel belangrijk te beseffen, dat man en vrouw geheel gelijkwaardig zijn in Gods ogen, en dat wij ook naar die waardigheid mogen leven. Jezus was in zijn tijd een echte emancipator naar vrouwen toe, en ging op geheel nieuwe wijze met hen om, als gelijkwaardigen. Wel mogen we aan onze eigen Nederlandse samenleving ook laten zien, dat man en vrouw niet hetzelfde zijn. Dus wel gelijkwaardig, maar niet gelijk. De ziel is de vorm van het lichaam. We verschillen innerlijk, en dat is te zien aan de vorm van ons lichaam, die vrouwelijk is.
We zien bij vrouwen een innerlijk verlangen om zich geheel te geven. Zoals de weduwe met haar twee penninkjes alles gaf, zo wil iedere vrouw alles geven. Ook in onze roeping als vrouwelijke religieuze mogen we dat doen.
Vrouwen zijn in het evangelie, degenen, die meer dan mannen trouw waren, toen Jezus zijn kruisweg moest gaan. In het lijden en medelijden zijn vrouwen sterker.
Vrouwen hebben net als Maria de roeping zowel moeder als maagd te zijn. In iedere vrouw is er de roeping tot moederschap, de wil het leven door te geven. Door onze zelfgave als religieuze mogen wij het leven in Christus aan anderen brengen en zo moeder zijn.
Er zijn vele voorbeelden van heilige vrouwen, die zich geheel hebben geofferd voor de bekering en de heiliging van de ander of het volk, waartoe zij behoorden. Ook wij mogen onvermoeibaar zijn in ons gebed om voor de ander ten beste te spreken. Ons ja-woord kan zo een bron worden voor de bekering van anderen.
Een vrouw heeft van nature aandacht voor het concrete en de details, dat is ook zo in het geestelijke leven. Daarom zie je veel vrouwelijke gemeenschappen concrete hulp geven aan mensen.
Natuurlijk hebben vrouwen ook zwaktes, o.a. hun hang naar ijdelheid en ook hun nieuwsgierigheid of het roddelen over anderen. Het is belangrijk, deze zwaktes te boven te komen en hier tegen te strijden.
Vrouwen kunnen goed iets langdurig uithouden. Op die kracht mogen wij vertrouwen, al zijn er verkeerde dingen bij mensen of in de maatschappij, die een lange tijd vergen om te dragen en er voor te bidden, dat wij die sterkte en kracht hebben als bruid van Christus door Zijn genade. Hierin ligt de grote energie van de vrouw.
Zo heb ik die dag dus veel aanknopingspunten gekregen om over mijn toekomstig zuster-zijn na te denken, en er ook God voor te danken, dat Hij mij daartoe roept en mij er ook de ingeboren mogelijkheden voor heeft gegeven.