Algemeen Nut Beogende Instelling

Onze con­gre­ga­tie is er­kend als ANBI waar­door giften af­trek­baar zijn van de be­las­ting.

Vrijwilligers Palliatieve Terminale Zorg (VPTZ)

Casa Carmeli is lid van Vrijwilligers Palliatieve Terminale Zorg

Netwerk Palliatieve Zorg

Casa Carmeli is lid van Netwerk Palliatieve Zorg

Rebecca in IJsland #8

Halverwege

gepubliceerd: zaterdag, 4 augustus 2018

Beste mensen van het droge kikkerlandje, 

We zijn op de helft! Nog een maand en m'n voeten staan weer op Hollandse bodem.

Ik heb vrij weinig mee­ge­kre­gen over de toestan­den in ons land, maar ik heb vernomen dat het erns­tig is. In IJsland is het ook warmer aan het wor­den de laatste jaren. Dit zorgt voor ver­dwij­nende gletsjers die weer lei­den tot kleine over­stro­mingen; over­stroomde lan­den en wegen, maar geen burger gevaar. Toch profi­teert dit land volop van de klimaatsverandering, de oogsten nemen jaar­lijks gigan­tisch toe, omdat het land steeds vrucht­baarder wordt. Ook komen de ooit voor vik­king­schepen weggekapte en door vulkanen verdie­tigde bossen lang­zaam terug. Dit compenseert na­tuur­lijk niet met een uitgedroogd Zuid-Europa.

Los van the hot-topic; het gaat goed hier. Het weer is aangenaam en er zijn veel toe­risten. Nu bijna het hele Noor­de­lijk halfrond zomer­va­kan­tie viert, zijn er veel backpackers langs de weg en jeug­digen in gehuurde wagens op de weg. Het is een drukke en gezellige boel. Waar er een maand gele­den nog doodse stilte heerste, lijkt er nu een hele gene­ra­tie de autoradio herontdekt te hebben en klinkt er muziek door de straten. 

Ook met de kindjes gaat het goed, het is leuk met ze te spelen en sommige kunnen m'n naam al roepen. De helft kan al een beetje lopen en ze kunnen allemaal kruipen. Gelukkig zijn ze klein en mak­ke­lijk te ver­plaatsten. Met dat laatste zijn peuters ook echt gewoon volle­dig chill. Het oudste kindje is geboren na m'n diploma-uit­rei­king. Toen ik dat zag, vond ik dat wel bizar. 
Zelf ben ik van 1998, wellicht dat u toen ook hele andere dingen deed dan nu. Daar past tot nu dus mijn hele leven tussen!

Deze week is de pries­ter gearri­veerd, die een maandje de taken van de pastoor op zich mag nemen. Het is een vrien­de­lijke man, met een uit­ge­spro­ken mening, hij omschrijft zich­zelf als wereld­burger, het is een echte Amerikaan.

Dit weekend wordt een lang weekend, omdat de eerste maan­dag van au­gus­tus een nationale vrije dag is in IJsland, het is hier dan de dag van de verkopers. Ook mensen die niks verkopen, mogen daar aan deelnemen. 

Vandaag gaan de zuster, de pries­ter en ik op bezoek bij een mevrouw met een boerderij en gis­te­ren heb ik samen met de zusters coxinha's (een Bra­zi­li­aanse frituursnack) gemaakt.

overzicht van blogs

woensdag, 3 oktober 2018Het religieus leven
zaterdag, 1 september 2018Rebecca in IJsland #12
zondag, 26 augustus 2018Rebecca in IJsland #11
zaterdag, 18 augustus 2018Rebecca in IJsland #10
woensdag, 15 augustus 2018Rebecca in IJsland #9
zaterdag, 4 augustus 2018Rebecca in IJsland #8
zondag, 29 juli 2018Rebecca in IJsland #7
maandag, 23 juli 2018Rebecca in IJsland #6
zaterdag, 14 juli 2018Rebecca in IJsland #5
donderdag, 12 juli 2018Rebecca in IJsland #4
donderdag, 12 juli 2018Rebecca in IJsland #3
dinsdag, 10 juli 2018Rebecca in IJsland #2
zondag, 8 juli 2018Rebecca in IJsland #1