Zr. M. Agnes zet met 88 jaar een nieuwe stap

Wie zou dat durven met 88 jaar emigreren naar Neder­land, een nieuwe taal leren?

Zr. M. Agnes zei ‘ja’ en stapte in de auto!

Onze ge­meen­schap in Vo­ge­len­zang heeft gelukkig altijd weer nieuwe geïn­te­res­seerde jonge vrouwen die aan intre­den denken, maar de vaste kern is klein. Onze laatste oudste zuster verhuisde enkele jaren gele­den naar het moederhuis en zo zaten we alleen nog met jongere zusters. 

Zr. M. Teresita grapte wel eens: “Ik ga bid­den voor oude roe­pingen!”

Het klinkt mis­schien gek, maar een ge­meen­schap heeft oudere zusters nodig. Jonge mensen vin­den bij hen stabili­teit en wijs­heid. Horen over vroeger, toen zij ingetre­den zijn. Ze komen uit een maat­schap­pij die wij niet kennen. Vaak hebben oudere zusters de oorlog nog mee­ge­maakt en weten wat lij­den is. Allemaal bagage die heel helend en verrijkend kunnen zijn voor jon­ge­ren die met ons in contact zijn.

Toen ik hoorde dat het klooster in Wenen zou sluiten vroeg ik voorzich­tig aan onze algemene overste of zr. M. Agnes naar ons in Vo­ge­len­zang zou willen komen. Zij was mijn novice­mees­teres en ik kende haar wijs­heid en rijp­heid. Ze zou niet alleen voor de jon­ge­ren maar ook voor mij­zelf een goede gespreks­part­ner kunnen zijn. Iets waar ik, als overste, soms echt behoefte aan heb. Naast een gees­te­lijk leidsman en goede biecht­va­der is een gespreks­part­ner voor een overste onontbeer­lijk.

Dus even voor­stel­len:

Zr. M. Agnes geboren in Graz, een plaats in de Steiermark, Oos­ten­rijk. Ingetre­den in Wenen en jaren lang novice­mees­teres in ons moederhuis in Sittard. Ze heeft niet alleen pos­tu­lan­ten en novicen begeleid, maar ook vele jon­ge­ren en ouderen von­den bij haar een luis­te­rend oor. Ik zelf was haar laatste novice en in 2006 ging zij terug naar Oos­ten­rijk. Op afstand hiel­den we contact en nu is ze weer in Neder­land en bid al aar­dig mee in het Neder­lands.

Inmiddels heeft ze haar weg en plek in de commu­ni­teit gevon­den. Ze geniet van de tuin en alle vogels, waarvan ze de meeste herkent aan hun zang. Ze doet kleine liefdes­diensten rond het klooster en geniet van de rust en stilte, ze leest graag en heeft alle hoekjes en plekjes op het land­goed gevon­den waar ze kan genieten van de natuur en rus­tig kan bid­den.

We zoeken gespreks­part­ners die tijd over hebben om met haar wat Neder­lands te oefenen.